Nasz patron

Na pamiątkę objawień archanielskich, jakie miały miejsce w końcu V wieku na Górze Gargano powstało Sanktuarium św. Michała Archanioła.
Figura św. Michała Archanioła z Gargano, mającą 130 cm wysokości wykonana została w białym marmurze z Carrary przez rzeźbiarza Andreo Contucciego zwanego Sansovino w roku 1507.
Przedstawia Księcia wojsk niebieskich w stroju legionisty rzymskiego, pod którego stopami leży pokonany szatan, przedstawiony pod postacią potwora o twarzy małpy, udzie kozła, pazurach lwa i ogonie węża.
Figura Św. Michała Archanioła ozdobiona jest skrzydłami koloru złotego, które zostały dodane później na miejsce oryginalnych z marmuru.

Sanktuarium jest jedyną świątynią na świecie nie poświęconą ludzką ręką.

Modlitwa do św. Michała Archanioła

Pierwsze objawienie (Epizod zagubienia byka)  według tradycji miało miejsce w roku 490. Związane ono było z wydarzeniem dotyczącym zagubienia  byka przez bogatego włościanina z Siponto. Właściciel znalazł zwierzę na szczycie góry u wejścia do groty. W odruchu gniewu napiął łuk i wypuścił strzałę, aby ukarać śmiercią nieposłusznego byka. Strzała zamiast ugodzić zwierzę, w sposób niewytłumaczalny zawróciła i zraniła strzelającego. Wstrząśnięty tym wypadkiem włościanin udał się do biskupa, aby donieść o niezwykłym wydarzeniu na szczycie góry. Biskup niezwłocznie zarządził trzy dni modlitw i pokuty. Kiedy chylił się ku wieczorowi ostatni dzień modlitw, biskupowi ukazał się Święty Michał Archanioł i przemówił do niego tymi słowami: Ja jestem Archanioł Michał stojący przed obliczem Boga. Grota jest mnie poświęcona; ja sam jestem jej strażnikiem… Tam, gdzie się otwiera skala, będą przebaczone grzechy ludzkie… Modlitwy, które będziecie tu zanosić do Boga, zostaną wysłuchane. Idź w góry i poświęć tę grotę dla kultu chrześcijańskiego.
Ponieważ góra była tajemnicza i niedostępna, a ponadto była miejscem kultu pogańskiego, biskup długo wahał się, zanim zdecydował się wypełnić polecenie Archanioła.

Drugie objawienie (Epizod zwycięstwa) tradycyjnie datowane jest na rok 492. Według dzisiejszych historyków wydarzenia, do których to objawienie nawiązuje, miały miejsce podczas wojny między księciem Longobardzkim Grimoaldo a Grekami. Tradycja mówi, że miasto Siponto podczas oblężenia przez wojska nieprzyjacielskie było już bliskie poddania się. Wtedy Biskup, Św. Wawrzyniec, uzyskał u nieprzyjaciół trzy dni zawieszenia broni i w tym czasie zwrócił się w ufnej modlitwie wspartej pokutą o pomoc do przywódcy wojsk niebieskich. Po trzech dniach modlitw ukazał mu się Św. Michał, który przepowiedział szybkie i całkowite zwycięstwo. W zaciętej bitwie, której towarzyszyły grzmoty, błyski i huki o nadzwyczajnej mocy wojska Sipontu odniosło całkowite zwycięstwo.

Trzecie objawienie (Epizod poświęcenia) według tradycji miało miejsce 29 września 493 r. Po zwycięstwie nad Grekami, biskup zdecydował się wykonać polecenie Archanioła i poświęcić grotę ku jego czci jako znak uznania i podziękowania za pomoc. Po raz kolejny objawił mu się wtedy Archanioł i oznajmił, że On sam osobiście poświęcił już grotę. Św. Wawrzyniec wraz z innymi siedmioma biskupami z Apulii, z ludem i duchowieństwem Siponto udał się w procesji do świętego miejsca. Podczas drogi miało miejsce przedziwne zdarzenie: nad głowami biskupów pojawiły się orły, które chroniły ich od silnych promieni słonecznych.
Po przybyciu do groty w jej wnętrzu znaleźli kamienny ołtarz, przykryty szkarłatnym suknem i nad nim krzyż. Jak przekazuje legenda, Święty Michał na znak swojej obecności  pozostawił na skale odcisk stopy dziecka. Święty Biskup pełen radości złożył Bogu ofiarę eucharystyczną. Od czasu tych nadzwyczajnych wydarzeń Grota cieszy się tytułem Niebiańskiej Bazyliki, gdyż jako jedyna świątynia na świecie nie była ona nigdy poświęcona ręką ludzką.

Ostatnie objawienie nastąpiło w roku 1656, kiedy na terenie dzisiejszych Włoch szalała dżuma. Miejscowy biskup Alfonso Puccinelliw obliczu niebezpieczeństwa, jakie groziło miastu, zwrócił się z prośbą o pomoc do Św. Michała. Pasterz chciał wręcz wymóc wolę Bożą wkładając w rękę figury Św. Michała tekst modlitwy sformułowanej w imieniu wszystkich mieszkańców miasta. I oto 22 września o świcie, podczas modlitwy w pokoju pałacu biskupiego w Monte Sant’ Angelo, usłyszał jakby trzęsienie ziemi. W olśniewającym blasku ukazał mu się Św. Michał, polecając mu poświęcić kamyki pochodzące z groty, na których ma być wyżłobiony znak krzyża i dwie litery M. A. (Michał Archanioł). Według słów Archanioła, ktokolwiek będzie posiadał i ze czcią przechowywał taki kamyk, uchroni się od choroby. Biskup z wiarą przyjął polecenie Zwiastuna Bożych Wyroków. Zgodnie z obietnicą Św. Michała, nie tylko miasto, ale i wszyscy ci, którzy posiadali poświęcone kamyki, w krótkim czasie zostali uwolnieni od zarazy.
Na wieczną pamiątkę tego cudu, biskup zarządził wzniesienie pomnika ku czci Św. Michała na placu naprzeciw pałacu biskupiego, w którym miało miejsce to cudowne wydarzenie. Napis w języku łacińskim umieszczony na pomniku do dziś przypomina nam o tym niezwykłym wydarzeniu: KSIĘCIU ANIOŁÓW, ZWYCIĘZCY ZARAZY PATRONOWI I OPIEKUNOWI POMNIK NA WIECZNĄ WDZIĘCZNOŚĆ ALFONSO PUCCINELLI 1656.