Namaszczenie chorych
- już w pierwszych wiekach Kościoła namaszczano chorych świętym olejem;
- namaszczenie chorych jest to umocnienie łaską Chrystusa osób dotkniętych chorobą;
- może być udzielane każdemu człowiekowi ochrzczonemu, który zachorował lub wiernym w podeszłym wieku;
- wraz z sakramentem namaszczenia powiązany może być wiatyk; jest to komunia święta udzielana umierającym;
- zdarza się, że rodzina nalega, aby kapłan udzielił sakramentu namaszczenia chorych człowiekowi już zmarłemu. Jest to nadużycie i niezrozumienie znaczenia tego sakramentu, ponieważ jest on przeznaczony dla ludzi chorych i cierpiących, a więc żyjących. Ma dodać im siły i otuchy do znoszenia cierpień fizycznych i duchowych;
- sakramentu namaszczenia nie należy odkładać na „ostatnią chwilę”. Sakrament chorych nie jest „ostatnim namaszczeniem”, lecz sakramentem pomagającym cierpiącemu w jego chorobie. Sakrament chorych można przyjmować wiele razy w życiu, ale zwykle jeden raz w tej samej chorobie;
- szafarzem sakramentu jest biskup lub kapłan.
CO JEST WYMAGANE?
Należy przygotować pokój tak jak na kolędę (na stole krzyż i świece), a ponadto na talerzu trochę chleba i soli oraz jeśli to możliwe cytryny, wata.
KIEDY SAKRAMENT JEST SPRAWOWANY?
Jeśli chory jest w szpitalu należy wezwać kapelana szpitala, jeśli w domu to należy zadzwonić do duszpasterza miejsca (tel. +48 58 588 4204).